Ι.
Όλοι γράφουν.
Άλλοι στο χαρτί
κι άλλοι στα μόρια του ανέμου
όπως οι μύγες το τραγούδι τους.
Μα οι φωνές
γυμνές ή ντυμένες με τον ήχο τους
δεν έχουν άκρη.
Είναι μονάχα ένας κύκλος.
Θα κόψει άραγε κανείς τον κύκλο;
Θα βρεθεί ποτέ ο ποιητής
με το μαχαίρι στην καρδιά
Αδερφέ μου Αλή,
μαχμουρλή μου
ξύπνα.
Μην σε γελάν:
Δεν είναι το Αιγαίο που σου λείπει.
Εσύ κ' εγώ
είμαστε πνιγμένοι στην στεριά.
Ας παλαίψουμε λοιπόν
οι δυο μαζί
__ Τούρκος και Ρωμιός __
Ο φονιάς
διάβαινε την πόρτα
έδινε καινούργιες μαχαιριές
έφευγε για να ξανάρθει
Οι γιατροί
__ όλοι διακεκριμένοι επιστήμονες __
γύρω στο κρεβάτι της μαχαιρωμένης
χορηγούσαν αιμοστατικά
μόνο τα λόγια τους
Άλλο τίποτα
Ενώ οι καιροί λυσσομανάν
φρέσκο αέρα κοπανάν
όσοι εδώ μας κυβερνάν.
Στην Κύπρο οι πληγές πονάν
παντού κοράκια τριγυρνάν
και λύση ... άλυτη μηνάν.
Οι πρόσφυγες που δεν γυρνάν
πέρα απ' την ρίζα τους γερνάν
όμως χωρίς να λησμονάν.
Κάτθανε λοιπόν
ω Διαγόρα !
Τι περιμένεις άραγε ;
Δεν φοβάσαι
τα φρικτά θεάματα
που θ' αντικρίσεις ;
Δεν φοβάσαι άμοιρε
να δεις μια μέρα τα
Μη νομίζεις πως οι φόνοι
γίνοντ' όλοι στην ... οθόνη.
Ευρωπαίοι κι Αμερικάνοι
στρέφουν πάνω σου την κάννη,
κι όλ' οι βέροι δημοκράτες
έχουν γίνει τρομοκράτες.
Στης ζωής λοιπόν το σάλο
δε σου μένει τιποτ' άλλο,
Αναλογίστηκε την πείνα
τη γύμνια των ποδιών του μες στα' αγκάθια
τον άγονο ιδρώτα στο κορμί του
τις ψείρες που του βύζαξαν το αίμα
κι όσους τα θέλουν όλα για τον εαυτό τους
κ' είπε :
___ Ε, ναι λοιπόν, μισώ τους πλούσιους
όπως τους μισεί θανάσιμα κ' η Αγάπη.
Ούτε στην τρύπα τις βελόνας παλαμάρι
ούτε κ' οι πλούσιοι μες την καρδιά μου.
Αν δεν υπήρχαν τα παιδιά
δεν θα γνωρίζαμε ποτέ
ποιος ήταν ο Ηρώδης
ποιος ήταν ο Ιησούς.
Δεν θα γνωρίζαμε ποτέ
το μέγεθος του μίσους
ούτε και της Αγάπης το άπειρο.
Αν δεν υπήρχαν τα παιδιά
δεν θα γνωρίζαμε ποτέ
τον εαυτό μας.
Τώρα
ξέρουμε καλά πως είμαστε
αυτό που υπάρχει μόνο
μέσα στο βλέμμα των παιδιών.
Σάρκες ! Σάρκες παντού !
Καμπυλωτές
Φιλήδονες
Αχόρταγες .
Σάρκες εφοπλιστών
Σάρκες εμπόρων του θανάτου
Σάρκες προέδρων
Σάρκες πρωθυπουργών
Σάρκες παπάδων
Κι ο σκελετός μονάχα των παιδιών
μένει γυμνός .
Με την ψυχούλα τους
να περιμένει σωτηρία
γαντζωμένη στα παΐδια
όπως η πληγή ενός πουλιού
στο φράχτη .
Η Ελένη, βγαίνοντας στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
παίρνει την μεγάλη απόφαση
να ξαναβρεί το πρόσωπό της .
Εκείνο που έχασε στην Πραξιτέλους
από 'να θάνατον ωραίο σαν τον Ερμή .
Τα - τατ
τα - τατ
τα - τατ
το πολυβόλο,
προσμετρώντας τα δεκαέξι τρυφερά της χρόνια
στ' άμετρα χρόνια της πατρίδας .
Όμως ετούτος ο θάνατος
δεν προσμετράει τίποτα και πουθενά .
Είναι βουβές
οι δόσεις του
σαν μαχαιριές
σε πτώμα .
Κι η Ελένη παίρνει την μεγάλη απόφαση,
να βρει και πάλι το παρθενικό της αύριο
στο ματωμένο πρόσωπο του χθες .
Λαέ μου Γίγαντα,
σ' έχουνε κάνει άθυρμα οι τοκογλύφοι :
Κάνοντας κομμάτια το κορμί σου,
το συναρμολογούν και πάλι,
παίζοντας σε βάρος σου αισχρό,
κερδοσκοπικό παιχνίδι :
Ποιός θα κερδίσει το τρανό,
ποιός το μικρό κομμάτι σου θ' αρπάξει,
Και πάλι από την αρχή !
Άλλοι σε θέλουν πάλι
δημιούργημα του Φρανκενστάιν,
καμωμένο από νεκρούς ήρωες
όλων των αιώνων,
ενώ εσύ σωπαίνεις .
Ι.
-960.jpg)
