Στη Λάρσα βγαίν' ο αυγερινόςστ' Μαλακασιά η πούλια
και στου Λαζόπουλου τα σόου
γελάν τα χαζοπούλια.
Αντί να βγουν απ' την κλειστή
του Λάκη την πλατεία
την πάσα τρίτη γίνονται
δικιά του πελατεία.
Ενώ κει έξω έχει χαθεί
ο κόσμος κι ο κοσμάκης,
με του γυαλιού τα ευτράπελα
χαζογελάει και ο Λάκης.
Κι όλο θολώνει τα νερά
μ' αστεία που 'ναι κρύα
κι αφήνει ατιμώρητα
αιμοσταγή θηρία.
Από την μια χαζοκυρά
σ' άλλην ο Λάκης τρέχει
να μάθει ποιας ο σύζυγος
"μικρή" ή "τρανή" την έχει.
Κι έξω να μένουν αδειανοί
οι δρόμοι και οι πλατείες
καθώς όλο πληθαίνουνε
του χάρου οι πελατείες.
Ό Λάκης παριστάνοντας
τον νέο Αριστοφάνη
νεκρή μια δόξα χαίρεται
δίχως λαού στεφάνι.
Η σάτιρα είναι καλή
και ο λαός την θέλει,
μα όχι όταν ξεψυχάν
στους δρόμους οι αγγέλοι.
Άρης Απένταρος
