ΔΙΚΑΙΟΙ ΚΡΙΤΕΣ

Όσοι διψάσαμε με το νερό χυμένο
δίπλα στην δίψα μας
Όσοι πεινάσαμε με το ψωμί μας πατημένο
δίπλα στην πείνα μας
Όσοι πασχίσαμε να κλείσουμε και πάλι στο πετσί μας
τα ξεχυμένα σωθικά μας
Όσοι ανήκουμε στους τραγικούς της σιωπής
σπουδάσαμε σωστά το δίκιο .
                                                     Έτσι
σε μας ταιριάζει να δικάσουμε τον τύραννο .
Δίκαιοι κριτές δεν είναι όσοι τους νόμους εφαρμόζουν .
Είναι αυτοί που επιστρέφουν απ' το θάνατο .

Διαβάστε Περισσότερα »

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ

Άκου φιλαράκο !
Άσε το κόμμα σου στην άκρη .
Δεν βλέπεις που δεν είναι πια για σένα ;
Δεν είναι πια μοντέρνο .
Μ' ένα παμπάλαιο κόμμα
στον νου και στην καρδιά σου
θα σε κοροϊδεύουνε οι φίλοι σου .

Σήμερα μοντέρνο είναι το άδικο,
η ανισότητα στο να υπάρχεις,
τα κολοβακτηρίδια στο ποτήρι και πιάτο σου,

Διαβάστε Περισσότερα »

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΟΜΜΑ

                     Στα 95 χρόνια του ΚΚΕ

Το δικό μας Κόμμα, σύντροφοι,
δεν έχει ηλικία,
όπως δεν έχει ηλικία ο ουρανός.
Δεν γεννήθηκε απ' το Χρόνο
για να 'χει ηλικία,
αλλα γεννάει το Χρόνο,
όπως τον γεννάει το Φως.
Δεν γεννήθηκε στο Χθες,
αλλά πριν μάθουμε ακόμα να μετράμε
το Χθες, το Σήμερα, το Αυριο.
Γεννήθηκε μαζί με τη ζωή του Άστρου μας,
για να 'χει ο σπόρος έναν τρόπο
να παλεύει με την πέτρα
και να σκάει στον Ήλιο,
τρέφοντας την προσδοκία των όντων.

Διαβάστε Περισσότερα »

ΕΓΩ, Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ

Εκείνο το πρωί της άνοιξης
η μάνα μου με ξεπροβόδισε ως το ποτάμι
και χαϊδεύοντας την πλάτη μου
με το χλωρό κλωνάρι της ευχής της,
μ' άφησε να περάσω απέναντι,
στην άλλη όχθη των δακρύων της .

Από τότε το ίδιο ποτάμι
δεν το ξαναπέρασα ποτέ .

Διαβάστε Περισσότερα »

ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΙΣΑΞΙΑ ΤΟΥ

Όργωσε τη γης
έσκισε τις θάλασσες
πέταξε στους ουρανούς
για να φανεί ισαξιά του
Μα σαν τον είδε
ακόμα να επιμένει
για κάποια τάχα
βασική διαφορά τους
περνώντας στην ουρήθρα της σωλήνα
όρθια κατουρούσε στις πλατείες .

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΔΙ

Φίδι ξεστόμισε ο Πάπας
αντι το λόγο του Θεού :

"Αδερφοί μου,
αν ψηφίσετε κομμουνισμό
θ' αφοριστείτε" .

Μ' αυτά τα λόγια
βγήκε το φίδι από το στόμα του μισό
κ' ήτανε τ' άλλο
θαμμένο μέσα του βαθιά
μ' όσα δεν θα 'θελε ο ποντίφικας
να ξεστομίσει :

Διαβάστε Περισσότερα »

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ

Ο τετράχρονος Τομ ενοχλημένος
απ' τις αταξίες του δίχρονου αδερφού του,
πήρε απ' την τσάντα της μητέρας
τ' απασφαλισμένο της πιστόλι
κι άνοιξε στο μέτωπο του συν-αγγέλου
ένα τριαντάφυλλο θανάτου .
"Και τώρα ; Με ποιόν θα παίζεις τώρα ;"
ρώτησε η μητέρα υπνωτισμένη .

Διαβάστε Περισσότερα »

ΣΤΟ ΜΗΛΟ

Ο παράδεισος
στο μήλο
η κόλαση
στο μήλο .

Ανάλογα
με το αν μπορείς
να το γευτείς
η όχι .

Διαβάστε Περισσότερα »

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Για τους μετανάστες τι να πώ . Καλύτερα να πώ για μένα . Είμαι Έλληνας και μαζί Βούλγαρος, Σέρβος, Αλβανός, Τούρκος, Γερμανός, Ιταλός, Ισπανός, Γάλλος, Ιρλανδός, Άγγλος . Γενικά είμαι Ευρωπαίος, Αμερικανός, Αυστραλός, Ασιάτης, Αφρικανός . Είμαι λευκός και μαζί μαύρος, ερυθρός, κίτρινος . Αν μαζί με Έλληνας δεν ήμουν και όλοι αυτοί, είτε ζωντανοί είτε νεκροί είναι πάνω στον πλανήτη, δεν θα ήμουν ούτε Έλληνας ούτε Άνθρωπος . Απλά θα ήμουν ένα τέρας, αγνώστου προελεύσεως, για μιά παρθενικά επιστημονική και φιλοσοφική μελέτη .

Διαβάστε Περισσότερα »

ΕΡΩΤΙΚΟ

Φυλακισμένοι εραστες στην κόλαση των άλλων
κι αφού αλλιώς δεν μπορούσαν
άφησαν τις ψυχές να φτερουγίσουν
στους ουρανούς των βλεμμάτων

Και χάρηκαν εκεί τον ερωτά τους
σαν τους αερογάμηδες στο ύψος το γαλάζιο

Διαβάστε Περισσότερα »

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΧΩΜΙΟΣ

Μεσάνυχτα
κι ο μοναχός Παχώμιος υποφέρει
υποφέρει και προσεύχεται :
__ Θε μου
δος μου τον κάματο
της εργασίας
                  να πεινώ
                            να διψώ
                                     να νυστάζω
δος μου την στέρηση του περιττού
για να μπορώ
ν' απολαμβάνω Θε μου
τ' αγαθά σου

Μα ο Θεός
δεν εισακούει την προσευχή του
Αγαπά τον μοναχό Παχώμιο
και τον παιδεύει .


Γιάννης Καραβίδας .
Ένας Ήλιος νυκτόβιος 1997

Διαβάστε Περισσότερα »

ΣΠΟΡΑ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΤΟ

Οδοφράγματα
σαν τις κορφές του Ολύμπου,
σαν την ψυχή του Αντύπα
τα τρακτέρ !

Η Θεσσαλία,
πλατυτέρα
της Ελλάδας
γαστέρα,
κυοφορεί το αύριο .

Τα τρακτέρ,
              αδερφοί μου,
                           τα τρακτέρ !
Οργωσαν ξανά την άσφαλτο
και έσπειραν ελπίδες !


Γιάννης Καραβίδας .
Σπορά στην Άφαλτο 2001

Διαβάστε Περισσότερα »

ΤΩ ΑΓΝΩΣΤΩ ΘΕΩ

                                            Αγνωστος μονον ο θεός
                                            Ο άνθρωπος υπάρχει .

Ποτέ σου δε βουλήθηκες
να χορτάσεις στο τραπέζι μου
να ξαποστάσεις στο κλινάρι μου
να κρατηθείς απ' το μαντίλι μου
για μια γυροβολιά στο χοροστάσι

Πως θέλεις να πιστέψω σ' έναν αγνωστο;

Έτσι καλώ και πάλι
να επιστρέψουν μέσα μου
__ έξω απ' τον Άρη τον αιματοπότη __
όλους τους θεούς του Ολύμπου
τους πρόθυμους
              να πίνουν
                        να τραγουδούν
                                   να χορεύουν
να κάνουν έρωτα με τη γυναίκα μου
φορώντας το κορμί μου .

Γιάννης Καραβίδας .
Ένας Ήλιος νυκτόβιος 1997

Διαβάστε Περισσότερα »

Η ΕΡΗΜΟΣ ΠΟΥ ΦΤΑΝΕΙ

Τραγούδια

σαν αυτά που λέγαμε

την άνοιξη

τα λένε ακόμα οι τρελοί

ανάμεσα σε καταρράχτες

από αίμα, τα λένε αυτοί

που δεν μπορούν να ακούσουν και να δουν

την έρημο που φτάνει .

Εμείς την βλέπουμε και την ακούμε .

Κινείται με βουή

μας πλησιάζει

κάθε μέρα και περισσότερο

απειλεί το δέντρο

του καλού και του κακού

απειλεί τον θάνατο .

Μονάχος

δίχως ένα δέντρο μες την έρημο

πως θα μπορέσει ο Κάιν

να πεθάνει?


Γιάννης Καραβίδας .

Ημερολόγιο Εξόδου 1973

Διαβάστε Περισσότερα »

ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Τ' άλλο πρόσωπο του καιρού

πέρασε στην πόρτα μας

ένα λεπίδι ή κάτι τέτοιο .

Ο κύριος κρέμασε το παλτό του

στην αντίθεση των ημερών

η κυρία τύλιξε στα μετάξια της

το σκοτωμένο πουλί της τράπουλας

κι εμείς συσπειρώσαμε τα δάχτυλα των ποδιών μας


Γιάννης Καραβίδας .

Ίχνη στο μαύρο και στο άσπρο 1971

Διαβάστε Περισσότερα »

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ

Όμως στην χέρσα σιωπή

βλασταίνει κάποτε η ελπίδα .

Την αγκαλιάζουμε και πάμε

και βλέπουμε στην άκρη τ' ουρανού σκυμμένοι

άσπρο λεκέ το πρόσωπό μας .


Γιάννης Καραβίδας .

Διαβάστε Περισσότερα »