Διαβάστε Περισσότερα »
Γεννήθηκα στα χίλια Εννιακόσια τριάντα τέσσερα Μετά Χριστόν Κι όμως γεννήθηκα τόσο αρχαίος Όσο και το τίμιο ξύλο προ Χριστού Ο πατέρας μου μ έσπειρε στην αυλακιά Με Ησιόδειο άροτρο . : ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ : .
Δευτέρα 29 Απριλίου 2013
Δευτέρα 22 Απριλίου 2013
Σάββατο 20 Απριλίου 2013
ΘΥΜΑΣΑΙ ΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ;
Θυμάσαι εκείνι το κορίτσι
στο ΕΑΤ/ΕΣΑ;
Χρόνια σπίλωναν τον ουρανο
στα μάτια της
κ' έφτυναν τα στάχυα
στα μαλιά της
όμως δεν έλεγε να σπάσει.
Έσπαζαν αντίθετα οι δήμιοι
κι απάνω στην παραφροσύνη τους
τραγουδούσαν την αθανασία της
στους δρόμους:
«Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά».
στο ΕΑΤ/ΕΣΑ;
Χρόνια σπίλωναν τον ουρανο
στα μάτια της
κ' έφτυναν τα στάχυα
στα μαλιά της
όμως δεν έλεγε να σπάσει.
Έσπαζαν αντίθετα οι δήμιοι
κι απάνω στην παραφροσύνη τους
τραγουδούσαν την αθανασία της
στους δρόμους:
«Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει
δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά».
Κυριακή 7 Απριλίου 2013
Παρασκευή 5 Απριλίου 2013
Τετάρτη 3 Απριλίου 2013
ΕΓΩ ΕΝΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΟΣ
Αυτό που θέλω ποιητές
για να σας νιώσω
είν΄ένα ποίημα μικρό σαν σπίθα
που να μπορεί να πυρπολήσει την καρδιά μου.
Ένα ποίημα προσφάγι,
στην μπουκιά του ξεροκόμματου
να νοστιμεύω
τη συζήτηση με τους συντρόφους μου,
καρφί ανάμεσα στα δόντια
να τ' ανεβάζω στο γιαπί,
φτερό
να μ' ανεβάζει αυτό στα ύψη.
Νόμισμα να το πετώ τα μεσημέρια
στης καλής μου το μπουγαδοκόφινο
ν' αναστυλών' η λάμψη το κορμί της
ν' αντιφεγγίζει το χαμόγελό της
στη ματιά μου.
για να σας νιώσω
είν΄ένα ποίημα μικρό σαν σπίθα
που να μπορεί να πυρπολήσει την καρδιά μου.
Ένα ποίημα προσφάγι,
στην μπουκιά του ξεροκόμματου
να νοστιμεύω
τη συζήτηση με τους συντρόφους μου,
καρφί ανάμεσα στα δόντια
να τ' ανεβάζω στο γιαπί,
φτερό
να μ' ανεβάζει αυτό στα ύψη.
Νόμισμα να το πετώ τα μεσημέρια
στης καλής μου το μπουγαδοκόφινο
ν' αναστυλών' η λάμψη το κορμί της
ν' αντιφεγγίζει το χαμόγελό της
στη ματιά μου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)